«La Suiza de América»

Desde el sur... Trouville - Playa Pocitos - Montevideo

Quedé impresionado cuando escuché la conversación de dos de mis amigos… «¿Te parece que algún día podamos recuperar aunque sea algo de aquella ‘Suiza de América’?»… «Sí, claro, cuando se derritan todos los hielos de los glaciares y cambie el eje de la Tierra.»

¡Qué exagerado!… Hace unos días circulaba por la rambla que aparece en la fotografía rumbo a mi trabajo… ¿Cómo que si todavía trabajo?… Claro… Ah, no estás bien informado. Bien, basta con que leas el capítulo «La jubilación», en «El vendedor de libros» y ya tendrás una mejor idea de la situación…

O curruncho de Canabal no Patronato da Cultura Galega

Segunda parte da conferencia «Lembranzas de Xesús Canabal», o venres 12 de agosto, no Patronato da Cultura Galega de Montevideo.

«…Sociabilidade abondo. Ó pouco de chegar a Montevideo, faise socio de Casa de Galicia, máis adiante tamén do Centro Gallego, e participa con entusiasmo en diversas comisións, mesmo de axuda para a recadación de fondos, co fin de promover a construcción de escolas en Galicia e tamén para facer envío de cartos en favor dos seus paisanos que pasan notorias necesidades.

Regresa á súa casa do Amenal en 1923, trece anos despois de emigrar. Alí vive momentos moi felices coa súa familia, e ó regreso no barco, trae a case todos con el. Soñaba coa reunión da familia, como sempre, pero quedan alá seus país e máis unha das irmás. Nesa estadía na súa comarca observa atentamente e sacúdeo a pobreza e o atraso que ve en Galicia. Eso fai que chegue a Montevideo aínda con máis ganas de iniciar accións de axuda. O seu ánimo filantrópico explosiona a partir de entón, ao mesmo tempo que comeza a se interesar tamén pola política. Síntese galeguista e republicano abondo, ao mesmo tempo practica a moderación ao máximo, tanto nas súas accións como nas súas expresións.

Lembranzas de Xesús Canabal

Con motivo da presentación dun curruncho adicado á memoria de quen fora un dos principais protagonistas da creación do Patronato da Cultura Galega de Montevideo, onte 12 de agosto, levouse a cabo unha emotiva xuntanza na sede dese centro, con verbas do autor da súa biografía, e a presencia das tres fillas e dúas netas de Canabal.

Transcríbese o texto da conferencia.

«En poucos minutos só será posible facer unha síntese desta personalidade dunha dimensión especial, como é a de Xesús Canabal, pola morea e universalidade de aspectos que abarcou a súa vida. Nesta exposición quedarán entón polo camiño, sen comentar, detalles do noso personaxe. Xa dependerá de cada un a investigación posterior.

Non cabe dúbida que mergullarse na investigación e o coñecemento, enriquecerá longamente ao que o faga. Algunhas testemuñas dos que o fixeron, coinciden en dicir: ‘Dende que comecei a coñecer a traxectoria e a personalidade de don Xesús Canabal, mudei a miña forma de pensar’. Xa isto, que parece algo moi simple, pode ser motivo dunha profunda análise… ¿Realmente pode cambiar a nosa forma de pensar en certos aspectos, ao interiorizarnos nas particularidades do personaxe?…

Los emigrantes gallegos «catalanes-venezolanos»

Sobre el final del «libro de los regresos», cuyo título no será ese, se comenta algo así… «Soñar… soñar… Ocurren tantas cosas cuando regresamos a nuestra tierra que nunca se sabe lo que pueda pasar.» En el libro al que hacíamos alusión en la «entrada» anterior se comenta casi de todo lo que le puede ocurrir a un emigrante cuando regresa a su tierra. Verdes y maduras, se cuenta de todo un poco. Y lo cierto es que

ocurren tantas y tantas cosas, que nunca se sabe con lo que uno se  puede encontrar.

Ciertamente que suceden muchos acontecimientos buenos también. Vaya si ocurrirán. Recuerdo unos cuantos ahora pero no es el caso de comentar a borbotones pues podríamos estar horas y horas escribiendo. Solo es cuestión de sacar del archivo alguna que otra anécdota, al azar.

Uno de los métodos que empleo durante mis breves estadías en Galicia  es no descansar demasiado.