«Catro historias de emigrantes» e «O portal da Cultura»

Literatura: Os mellores de 2009


“Galicia non se entende sen América” – En el mes de la Patria Gallega y el Apóstol Santiago, recuerdo aquel reconocimiento que oportunamente otorgara «O Portal da Cultura-Consello da Cultura Galega», a un trabajo realizado con empeño y amor por un emigrante. Gesto tan inesperado como destacable, que se agradece y anima a continuar en la búsqueda.

«Un ano deixa moitos títulos tras de si, e facer unha selección non é sinxelo. Solicitámoslle aos autores das recensións do noso soportal literario que fixesen cadansúa escolla persoal. Como resultado, obtivemos unha lista na que as coincidencias son mínimas. Está visto que hai propostas para todos os gustos dentro do publicado nos últimos doce meses.

Na escena
A selección de Inma López Silva céntrase en obras dedicadas ás artes escénicas. Máis concretamente, achéganos dous textos teatrais e un ensaio, nun ano que, advirte, considera “algo árido” neste campo xa que “pesa a excelencia das publicacións teatrais de fins de 2008”. Dentro dese panorama, López Silva destaca a Obra dramática completa de Sarah Kane, publicado por Galaxia. Para a nosa crítica, esta é unha “publicación fundamental que chega a fins de 2009 e que, nunha tradución exquisita de Manuel F. Vieites, permite acceder en galego a unha das voces máis orixinais e importantes do panorama teatral actual mundial. De fondísima influencia no chamado post-drama, Sarah Kane é unha dramaturga imprescindíbel”. Máis preto de nós, salienta Sempre quixen bailar un tango, de Teresa González Costa. “Este Premio Álvaro Cunqueiro destaca pola súa elegancia, pola súa capacidade evocativa e pola súa corrección dramatúrxica”, salienta López Silva que, a un nivel máis teórico, aposta tamén polo Manual de práctica teatral feminista de Elaine Aston, editado en Galaxia. Segundo explica a nosa colaboradora, “as teorías feministas, de fonda traxectoria en Filosofía e Teoría Literaria teñen só unha relativa aplicación ao panorama teatral, espazo importantísimo tanto para a reflexión como para a expansión do pensamento feminista. A biblioteca de ensaio teatral de Galaxia, así, convértese nun espazo de referencia peninsular para a actualización da teoría do teatro”.

Ensaiando
Gustavo Hervella centra a súa selección en ensaios deste ano, e arrinca polo recente As razóns do galego de Henrique Monteagudo, que publicou Galaxia. “Nos tempos que corren, onde as culturas minoritarias están esmorecendo, traballos como o de Monteagudo son benvidos e, sobre todo, necesarios”, lembra o noso crítico. “O galego, como sinal de identidade da terra –aínda que non a única- está a ter un presente convulso e un futuro incerto. Esta recompilación de ensaios, xornalísticos uns e académicos outros, inciden nesta problemática”. A diáspora galega centra Catro historias de emigrantes, de Manuel Losa. Hervella lembra a cita do autor de que “Galicia non se entende sen América”, e sinala que “esta frase, evidente para a historia do país, cobra maior forza e presenza grazas a reflexións como a de Losa Rocha, emigrante el mesmo e polo tanto testemuña de primeira liña do fenómeno migratorio. É a emigración a través das biografías de catro galegos e a relación coa cultura a que se nos amosa neste estudo, complementario doutros e que fornece a produción ensaística desta temática en Galicia”. Continúa a selección do noso colaborador coa compilación de artigos Facendo historia con memoria que Lourenzo Fernández Prieto publicou en 3C3. “Nos últimos tempos os traballos sobre a memoria da represión franquista colleron un pulo destacado. Nesta recompilación, o autor reflexiona sobre determinados aspectos da actualidade político-histórica galega en relación con ese “pasado incómodo” que supuxo a guerra civil e a ditadura. Outro xeito, máis actual de achegarse a uns anos e a uns feitos que, despois de ler o libro, non están tan lonxe”. Tampouco Monste Pena esquece o xénero ensaístico na súa selección, e destaca Do sentimento á conciencia de Galicia. Correspondencia 1961-1984, que recolle as cartas entre Ramón Piñeiro e Basilio Losada. “O epistolario de Piñeiro e Losada lese como unha auténtica novela para os interesados nas visicitudes da cultura galega. Un texto que permitirá (e que xa está permitindo) aos investigadores repensar algúns puntos da historia da literatura galega contemporánea”. Tamén Anxos García Fonte bota man da non-ficción na súa escolla, e salienta As novelas da memoria, de John Thompson. “É na miña opinión un ensaio moi interesante sobre unha parte da novelística galega moi maltratada e incomprendida pola crítica que neste libro é dignificada. Nel o autor pon en relación o trauma que supuxo a represión durante a Guerra Civil na retagarda e durante a posguerra con outros traumas colectivos máis estudados coma o holocausto, a represión arxentina ou a guerra dos balcáns e achega perspectivas de análise novidosas –posmodernismo, feminismo– sobre este abundante corpus”. Coincide con ela na aposta por este título Xurxo Ayán, quen considera que “a nivel de ensaio cobre un baldeiro notable na investigación sobre a literatura galega, fornece perspectivas teóricas novedosas, analisa as relacións entre escrita e política e amplía as miras dos enfoques historiográficos que sobrancean a investigación sobre a malchamada memoria histórica”. Este crítico tamén salienta dentro do ensaio a obra de Dominique Petitfaux Hugo Pratt. O desexo de ser inútil, de Galaxia. “Aínda que sexa unicamente polo fermoso da edición, libros coma este axudan  (e de que maneira) á promoción da lingua galega. Os debuxos da estancia de Hugo Pratt na Etiopía fascista e as reflexións conseguintes son un tesouro para os amantes do cómic, historiadores e etnoarqueólogos. Unha xoia editorial”, conclúe.»

¡Me voy a hacer rico!… ¡Me voy a hacer la América!

Centro Gallego de Montevideo

De la Introducción de «Cuatro historias de emigrantes».

«… Otra de las características del gallego emigrante era la independencia, el afán de progreso. A veces sacrificaba una buena remuneración de un empleo fijo y lo cambiaba por su autonomía, su libertad para trabajar sin patrón. Muchos traían consigo las herramientas de trabajo inherentes a su oficio o profesión. Se daba el caso singular de que muchos afiladores de Ourense trajeron la típica rueda con pedal y piedra de afilar y recorrían las calles de su ciudad ofreciendo su trabajo. Pero lo más sorprendente Sigue leyendo

«Premio Colón 2011» de la Federación de Instituciones Españolas del Uruguay

La importancia de ser reconocido en vida es algo trascendente que suele no ser tan común como debiera. Nos referimos a «Pepe Montoya», José Lage Sierra, el profesor de danzas del Centro Gallego de Montevideo, que recibió el «Premio Colón 2011», a dos meses y medio de su cumpleaños número noventa y seis. Distinción que otorga anualmente la Federación de Instituciones Españolas del Uruguay que representa a más de treinta instituciones. Sigue leyendo

O curruncho de Canabal no Patronato da Cultura Galega

Segunda parte da conferencia «Lembranzas de Xesús Canabal», o venres 12 de agosto, no Patronato da Cultura Galega de Montevideo.

«…Sociabilidade abondo. Ó pouco de chegar a Montevideo, faise socio de Casa de Galicia, máis adiante tamén do Centro Gallego, e participa con entusiasmo en diversas comisións, mesmo de axuda para a recadación de fondos, co fin de promover a construcción de escolas en Galicia e tamén para facer envío de cartos en favor dos seus paisanos que pasan notorias necesidades.

Regresa á súa casa do Amenal en 1923, trece anos despois de emigrar. Alí vive momentos moi felices coa súa familia, e ó regreso no barco, trae a case todos con el. Soñaba coa reunión da familia, como sempre, pero quedan alá seus país e máis unha das irmás. Nesa estadía na súa comarca observa atentamente e sacúdeo a pobreza e o atraso que ve en Galicia. Eso fai que chegue a Montevideo aínda con máis ganas de iniciar accións de axuda. O seu ánimo filantrópico explosiona a partir de entón, ao mesmo tempo que comeza a se interesar tamén pola política. Síntese galeguista e republicano abondo, ao mesmo tempo practica a moderación ao máximo, tanto nas súas accións como nas súas expresións. Sigue leyendo

Lembranzas de Xesús Canabal

Con motivo da presentación dun curruncho adicado á memoria de quen fora un dos principais protagonistas da creación do Patronato da Cultura Galega de Montevideo, onte 12 de agosto, levouse a cabo unha emotiva xuntanza na sede dese centro, con verbas do autor da súa biografía, e a presencia das tres fillas e dúas netas de Canabal.

Transcríbese o texto da conferencia.

«En poucos minutos só será posible facer unha síntese desta personalidade dunha dimensión especial, como é a de Xesús Canabal, pola morea e universalidade de aspectos que abarcou a súa vida. Nesta exposición quedarán entón polo camiño, sen comentar, detalles do noso personaxe. Xa dependerá de cada un a investigación posterior.

Non cabe dúbida que mergullarse na investigación e o coñecemento, enriquecerá longamente ao que o faga. Algunhas testemuñas dos que o fixeron, coinciden en dicir: ‘Dende que comecei a coñecer a traxectoria e a personalidade de don Xesús Canabal, mudei a miña forma de pensar’. Xa isto, que parece algo moi simple, pode ser motivo dunha profunda análise… ¿Realmente pode cambiar a nosa forma de pensar en certos aspectos, ao interiorizarnos nas particularidades do personaxe?… Sigue leyendo

En el día de homenaje a las madres

«Os xoves, que non había clase en horas da tarde no colexio, a mestra Cora, co permiso da tía Maripepa, levaba a Pepiño a súa casa para practicar debuxo (…) Pero a mestra notaba no rapaz outra necesidade maior aínda que a manifestación da súa arte. A risco de ser descuberta por Maripepa e gañar a súa inimizade e talvez soportar algún outro inconveniente, eses xoves dáballe dous vintenes -dúas moedas de dous céntimos- ao rapaz para que fose en tranvía ata a rúa Miguelete atoparse coa súa nai e o seu irmán. Para non seren descubertos polo pai de Pepiño, el, o seu irmán Vicente e a súa nai ían ao cinema Constitución, preto da súa casa, e alí pasaban a tarde do xoves, collidiños da man. A iso das seis da tarde, Manuel Lage chegaba á súa casa e Pepiño ía en tranvía de volta para o encerro, a casa da súa tía. O seu pai non se decataba de nada, a tía de ferro tampouco.»

¿Acaso existe alguna mamá que no haya sufrido por sus hijos? Esta pregunta es de las que se responden por sí misma y por unanimidad. A propósito del «día de la madre», Sigue leyendo

El primer día de trabajo de un emigrante

Víctor Freixanes, Manuel Losa, Pilar Cagiao, en la presentación de «Catro historias de emigrantes». Librería Couceiro – Plaza de Cervantes – Santiago de Compostela Junio de 2009

Antes de continuar con el tema de las madres de algunos emigrantes, precisamente lo que le tocó vivir a Javiera, la mamá de Pepe Montoya, algo muy particular que no parece real, voy a comentar el acontecimiento de Cañotas, la mañana (aún no había amanecido) que iniciaba la primera jornada de trabajo en su nueva ciudad, Montevideo. Cualquiera que lo haya tratado se podrá hacer la idea del estado emocional Sigue leyendo

Cuatro historias de emigrantes

Pepe Montoya en la Sala Castelao del Centro Gallego de Montevideo

Casi dos años de espera y por fin el premio a la fe, a la perseverancia y gracias a la buena voluntad de Editorial Galaxia que tuvo la brillante idea de crear la sección «Mar Maior» para comenzar a publicar en castellano una serie de títulos exitosos en idioma gallego. Y los primeros tres títulos de esa serie son: «Un montón de familias», de Neira Cruz; «La Galicia de Montevideo. Una biografía de Xesús Canabal», segunda edición y «Cuatro historias de emigrantes», ambos de la autoría de quien escribe esta nota.

La buena noticia es que estos libros estarán disponibles en idioma castellano en Montevideo a partir de la segunda quincena del presente mes de marzo.

La gran satisfacción de quienes vieron coronada su gestión de promoción, de un buen libro infantil, de origen gallego, como lo es «Un montón de familias», que estará presente en algunas aulas uruguayas.

La emotividad y espiritualidad desplegada por los muchos colaboradores, incluso mismo algunos de los protagonistas de las historias que se cuentan en «Cuatro historias de emigrantes» Sigue leyendo

Aquel Montevideo tan peculiar

Sede de "La Parva Domus", Bulevar Artigas - Punta Carretas (frente al Golf)

«Parece mentira las cosas que veo… por las calles de Montevideo», dice la canción popular que cantan las murgas.  La botella de leche vacía en la puerta de la casa, en casi todos los barrios, con el dinero encima para que el lechero se cobrara al dejar otra botella llena. El dinero también sobre las pilas de periódicos para que el que se llevara uno pagara y tuviera cambio para retirar, mientras el canillita iba y venía en los ómnibus donde vendía «¡Plata… Acción y Diarioooo!» ¿Quién entendía lo que estaba viendo?… ¿todo aquel dinero allí para qué era?… Sigue leyendo

Ministro Plenipotenciario del Gobierno de la República en el Exilio

Xesús Canabal, Alfonso D. R. Castelao, Manuel Meilán - Montevideo, mediados de 1940

Cuando Castelao llegó al puerto de Montevideo en julio de 1940, camino a Buenos Aires, una gran comitiva de galleguistas de Uruguay fue a recibirlo. Desde ese momento la vinculación fue muy profunda y después de fallecido, sus seguidores continuaron actuando y se siguieron concretando proyectos e ideas.

Jesús Canabal era eminentemente galleguista, republicano, empresario, no obstante once años después que Castelao ocupara el cargo de ministro sin cartera, de pronto fue elegido para ocupar el alto cargo político de Ministro Plenipotenciario del Gobierno de la República en el Exilio, que desempeñó por cuatro años, entre 1958 y 1962.

«A xestión de candidatura para ministro foi realizada entre Ramón Suárez Picallo e César Alvajar sen que Canabal estivese informado, Sigue leyendo